Als je alles zelf wilt doen dan kom je een heel eind met handgereedschap. Nou ja, een heel eind? Het lukt gewoon met handwerk. Toen de boerderij werd gebouwd, ruim honderd jaar geleden, had de timmerman niet eens machines. Om nu alles met de hand te doen, daar beginnen we maar niet aan! Dan zijn we over dertig jaar nog druk.

Onze woningen gaan in de verkoop en dan rijst de vraag: Waar gaan dan we wonen? Vele opties passeren de revue. We besluiten een stacaravan te kopen. Achter de schuur is plek zat, alleen moeten er wel wat struiken gerooid worden. Eerst maar eens internet afstruinen. Het aanbod is groot en de kwaliteit is nogal verschillend. Als je de verkopers moet geloven dan is verder zoeken niet nodig. Het zal allemaal wel maar van het aangebodene worden we niet vrolijk. Op een mooie zonnige zaterdag is het zover, we gaan opzoek naar een redelijk exemplaar. Voor de eerste stacaravan hoeven we niet ver te rijden. Als we het erf oprijden kijken we elkaar aan en zonder iets te zeggen weten we het al: Dit gaat hem niet worden.

We blijven plannen maken. Veel willen we zelf doen, maar alles zelf doen is wel een beetje teveel van het goede. We gaan opzoek naar iemand die ons kan helpen. We zoeken een duizendpoot.  Tja waar vind je zo iemand? Op een mooie zonnige dag zegt de dochter van Stinus: "O, dat is een hele mooie klus voor mijn vriend". Dat hij op een gegeven moment voor zichzelf wilde beginnen wisten we wel ... maar bij ons? Dat was toch wel een verrassing. Er volgen een aantal gesprekken en hakt hij de knop door : Neemt ontslag en Bouwservice Bakker is geboren. 

Inmiddels is het voorjaar en heeft Stinus afscheid genomen van zijn collega's. Veertig jaar bij dezelfde werkgever en het werk bleef afwisselend. Met andere woorden het verveelde nog steeds niet. Nu, pensioen, en geen collega's om je heen voor een praatje, overleg en gekkigheid. Nu ben ik vaak alleen of met z'n tweeën, wel toch wel een overgang.Als ik dan terugdenk aan mijn afscheid ... hartverwarmend.