Boerderij Zikken

KeukentafelIedereen die hier aan het werk is zit tijdens de schaft gewoon bij ons aan tafel in de woonkamer. Gezien de situatie rondom ons huis, met een minimale verharding, kan het zomaar gebeuren dat er iemand met z’n 'smerige poten' zo naar binnenloopt. Op een gegeven moment moet de woonkamer ook aangepakt worden en moet we verkassen. De planning is dat we dan tijdelijk in het nieuwe logeergedeelte kunnen wonen. Schaften bij ons aan tafel kan dan niet meer, de ruimte is te klein en als alles nieuw is dat ook niet handig. 

Dat we de schuur en de boerderij willen verbouwen is wel duidelijk. Maar er wordt meer verbouwd op de Polweg: planten en struiken. Als er weer eens een zonnige dag voorbij komt beginnen de handen van Geja te jeuken. Ze heeft inmiddels de nodige planten gescoord en die moeten allemaal nog een plekje in de tuin krijgen.

We hebben het een tijdje uitgesteld om de oude zolder te verwijderen. We willen niet wachten tot de zolder uit zichzelf naar beneden komt. Het was al jaren niet meer vertrouwd om er overheen te lopen. De trap lijkt nog zo goed als nieuw. Even afstoffen en een likje verf en hij kan nog een leven lang mee. Met andere woorden de trap mag blijven en mag straks dienst doen waarvoor hij gemaakt is. Toegang geven tot de nieuwe zolder achterin de schuur.

Even het chalet op zijn plaats zetten was een stevige klus voor de mannen. Als dit tijdelijk optrekje er eenmaal staat dan kun je er wonen....Als je dan ook een lampje aan kunt doen of een glas water kunt tappen dan is het geen overleven maar wonen. Ook verwarming wordt zeer gewaardeerd. Het ultieme genot komt tegenwoordig uit een kabel, het liefst een kabeltje van glas. Internet! 

De oude betonvloer en een laagje zwarte grond is inmiddels verwijderd. Een laagje van 5 cm zand aangebracht en afgedekt met plasticfolie. Om de nieuwe vloer voldoende sterkte te geven ook een bouwstalmat aangebracht. Niets staat ons meer in de weg om het beton te gaan storten.

Als je alles zelf wilt doen dan kom je een heel eind met handgereedschap. Nou ja, een heel eind? Het lukt gewoon met handwerk. Toen de boerderij werd gebouwd, ruim honderd jaar geleden, had de timmerman niet eens machines. Om nu alles met de hand te doen, daar beginnen we maar niet aan! Dan zijn we over dertig jaar nog druk.

Onze woningen gaan in de verkoop en dan rijst de vraag: Waar gaan dan we wonen? Vele opties passeren de revue. We besluiten een stacaravan te kopen. Achter de schuur is plek zat, alleen moeten er wel wat struiken gerooid worden. Eerst maar eens internet afstruinen. Het aanbod is groot en de kwaliteit is nogal verschillend. Als je de verkopers moet geloven dan is verder zoeken niet nodig. Het zal allemaal wel maar van het aangebodene worden we niet vrolijk. Op een mooie zonnige zaterdag is het zover, we gaan opzoek naar een redelijk exemplaar. Voor de eerste stacaravan hoeven we niet ver te rijden. Als we het erf oprijden kijken we elkaar aan en zonder iets te zeggen weten we het al: Dit gaat hem niet worden.

We blijven plannen maken. Veel willen we zelf doen, maar alles zelf doen is wel een beetje teveel van het goede. We gaan opzoek naar iemand die ons kan helpen. We zoeken een duizendpoot.  Tja waar vind je zo iemand? Op een mooie zonnige dag zegt de dochter van Stinus: "O, dat is een hele mooie klus voor mijn vriend". Dat hij op een gegeven moment voor zichzelf wilde beginnen wisten we wel ... maar bij ons? Dat was toch wel een verrassing. Er volgen een aantal gesprekken en hakt hij de knop door : Neemt ontslag en Bouwservice Bakker is geboren. 

Inmiddels is het voorjaar en heeft Stinus afscheid genomen van zijn collega's. Veertig jaar bij dezelfde werkgever en het werk bleef afwisselend. Met andere woorden het verveelde nog steeds niet. Nu, pensioen, en geen collega's om je heen voor een praatje, overleg en gekkigheid. Nu ben ik vaak alleen of met z'n tweeën, wel toch wel een overgang.Als ik dan terugdenk aan mijn afscheid ... hartverwarmend.